Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

People always leave.


Οι άνθρωποι πάντα έφευγαν, πάντα φεύγουν πάντα θα συνεχίζουν να φεύγουν.
Αναρωτιέμαι αν θα ήταν εφικτό να κλειδώσουμε κάποιον μέσα σε έναν τέλειο γυάλινο κόσμο, σε ένα μικρό ροζ σύννεφο, τι θα γινόταν; Σίγουρα η τέλεια ζωούλα του δεν θα τον συνάρπαζε για πάντα και θα έφευγε, ψάχνοντας λίγο πόνο, ενώ εμείς φεύγουμε για να τον γλιτώσουμε...

Μέσα σε ένα τρένο είμαστε όλοι ίδιοι, όλοι ξένοι. Ξένοι ανάμεσα σε ξένους, ξένοι που φεύγουν. Ίσως αυτό να 'ναι που σε βοηθάει όταν φεύγεις μακριά... Εκείνους δεν τους νοιάζει, γιατί είναι ξένοι, εσένα δεν σε νοιάζει γιατί όταν πονάς ο ίδιος σου ο εαυτός σου φαίνεται ξένος. Απλά θέλεις να σε αφήσουν ήσυχο, να μην ασχολούνται μαζί σου, να ξεχάσεις... Και αυτό το τρένο που σε τραβάει κάπου αλλού, σου τα δίνει όλα αυτά, σε αφήνει να παλέψεις με τα κύματα στην μαύρη άβυσσο της ψυχή σου.

Το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Θέλεις να μείνεις εκεί για πάντα. Σε αυτό το τέλος. Σου φαίνεται αδύνατο να υπάρχει κάτι παρακάτω, όλοι ξέρουμε πως αυτό επιζητούσες από την αρχή... ένα τέλος. Θες αυτή γραμμή να τελειώνει εκεί, τίποτα άλλο μόνο το τέλος... Δεν βλέπεις το νόημα να υπάρχει κάτι μετά. Αλήθεια υπάρχει; Το ταξίδι τελείωσε, έτσι μου 'πανε, σκέφτεσαι.

Δυστυχώς για σένα, αυτό το ταξίδι τελείωσε.

Ευτυχώς όμως που πάντα υπάρχει ένα νέο τρένο να σε πάει παρακάτω... ίσως να 'χεις και παρέα πια. :)

People always leave. But sometimes, they choose to leave together.

Ψιτ, εσύ, με ακούς εκεί πέρα;
Κάθε τέλος και μια νέα αρχή...

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Βαρέθηκα

Βαρέθηκα κάθε τι που επαναλαμβάνεται
ηλιθιωδώς και ανούσια
Βαρέθηκα τους κουφούς με τα τεράστια κι ανώφελα
αυτιά τα περιούσια
Βαρέθηκα τη σταθερότητα των σπιτιών, των δρόμων, των απόψεων
Σιχάθηκα τους φίλους
που σιχαίνεται ο ένας τον άλλο
αλλά σταυρωτά φιλιούνται
Σιχάθηκα τα στεγανά κυκλώματα
που σε προτιμούν μουγκό και τραυλό
για να αρέσεις στους καθώς πρέπει θαμώνες
[...]

Βαρέθηκα το τυπικο,
"-Γεια σας τι κάνετε;
-Καλά ευχαριστώ εσείς;"
Και δεν περιμένει ν΄ακούσει τι κάνεις,
Φεύγει.
Βαρέθηκα τους ηλίθιους
Βαρέθηκα τους εξυπνάκηδες
Βαρέθηκα τις φουντωτές πουλάδες
Το κακάρισμα
[...]
Σιχάθηκα τους κολλητούς
σε κυκλώματα δήθεν
Βαρέθηκα στα κόμματα
τα ζωντανά πτώματα
Σιχάθηκα τα λευκά
που μου φρενάρουν τη φαντασία
Σιχάθηκα των λέξεων τη φρικτή επανάληψη
Βαρέθηκα του έρωτα το κόλλημα
και την εγκατάλειψη
Σιχάθηκα της δήθεν αγάπης τη μιζέρια
Βαρέθηκα τους χειμώνες
να ζεσταίνομαι
και να κρυώνω τα καλοκαίρια
[...]
Βαρέθηκα τα σπίτια
που μοιάζουν με κοιμητήρια
Σιχάθηκα τους καθαρούς
που μου βρομίζουν τ' όνειρο
Σιχάθηκα τη βρόμα
των άκαμπτων δικαστών
στους ενόχους να δίνουν συγχαρητήρια
Και σιχάθηκα, σιχάθηκα, σιχάθηκα
τα ανθρωποειδή στων τηλεοράσεων τα παράθυρα
Σιχάθηκα τις κούκλες στα γλοιώδικα πρωινάδικα
[...]
Βαρέθηκα να πέφτω στο ράδιο
καταλάθος σε σκυλάδικο
Βαρέθηκα τους Βέλτσους
και τα δυσκοίλια γραφήματα
Σιχάθηκα τους χριστόδουλους
Να σβήνουν του Χριστού τα χνάρια
από τα βήματα
Σιχάθηκα τα σφυροδρέπανα
που αποκεφαλίζουν την αριστερά
Σιχάθηκα τους καραμανλικούς
να συνδικαλίζονται με χαρά
Σιχάθηκα τους Αμερικανούς
Να αυνανίζονται ρίχνοτας πυραύλους στα φανερά
Βαρέθηκα τους Ευρωπαίους
να σιγοντάρουν την αποφορά
Σιχάθηκα στην Επίδαυρο
να φοράνε κουστούμια στον Ευριπίδη
[...]
Και γενικά βαρέθηκα να βαριέμαι
Και σιχάθηκα ν' ακούω μαλακίες
Να κονταροχτυπιέμαι και μετά να χασμουριέμαι.

-Σταυρούλα Λιναρά.


Πόσο δίκιο έχει...

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Τόσο παράξενα όμορφοι...

Μερικές φορές είναι λες και ζούμε στο κελί μιας μικρής και παράξενης φυλακής.Μπήκαμε εκεί μέσα μόνοι μας. Ποιο έγκλημα διαπράξαμε; Μισήσαμε και μισούμε τον εαυτό μας. Γιατί έχουμε μεγάλα χείλη, καστανά μάτια ή ίσως γιατί ίσως έχουμε μερικά στραβά δόντια ή επιπλέον κιλά.

Get over it. Look a little closer:

Οι άνθρωποι είναι τόσο παράξενοι και πολύπλοκοι... isn't that beautiful? Α ν ήμασταν τέλειοι θα μας είχαμε βαρεθεί...

People are beautiful. Possible even me. :)

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Oh dear, i'm tagged. :P


Και εκεί που κάθεσαι ανήξερος και ήρεμος στην καρέκλα του πισί σου - που παρεπιπτόντως, τρίζει πιο πολύ και από κόκαλο γιαγιάς με οστεωπόρωση - και κάνεις log in στο blogger για να περάσει η ώρα... τι να δεις;;;
Το καταστροφικό tagging κατέφτασε και στην Μπλογκόσφαιρα! Άτιμο φάτσαμπουκ!
"Merde!" όπως θα λεγε και μια φίλη μου μισή Γαλλίδα. :Ρ

Προσωπικά η σωματική μου ακεραιότητα απειλήθηκε από τις ΣΙΑ Ρέα& Ειρήνη, πρέπει να γράψω 10 πράγματα που λατρεύω. Ναι, ναι, ξέρω τι θα πείτε. Είμαι dramaqueen ώρες ώρες. :Ρ

So...
1. Τον κινηματογράφο.
2. Τα βιβλία.
3. Να σιγοτραγουδάω κάτι οοόλη μέρα:Ρ
4. Τις βόλτες στην βροχή.
5. Τα δάση.
6. Τους μπερέδες.
7. Τα ηλιοτρόπια.
8. Τα πινέλα.
9. Τον ύπνο με πάπλωμα<3
10. Τις σοφίτες.


I tag everyoooneee!!!
Muahahaha!!! :D

Σόρρυ, άκυρη όπως πάντα, μην ξεχνάτε το μικρό Χ πάνω δεξιαααά!