Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

άνοιξη


Και ο ήλιος χτυπάει τα παραθυρόφυλλα
 και είναι τόσο όμορφη η λιακάδα
 και το φως που χτυπάει πάνω στο γρασίδι
 και οι μαργαρίτες που φυτρώνουν κάτω απ' τα πόδια μας 
και τα μωβ λουλουδάκια 
και οι μπλε καμπανούλες
 και εκείνο το φύλλο που έχει το ίδιο πράσινο με τα μάτια σου-όχιόχιόχι,τα μάτια σου είναι πιο όμορφα,ναι, μην κοκκινίζεις, θα μοιάζεις με κείνο το --
 κόκκινο μπλουζάκι σου
και το γαλάζιο το δικό μου με την τρυπητή ζακέτα την καινούργια
Σταμάτα να ομορφαίνεις τα ρούχα που φοράω
με ένα άγγιγμα
μια ζωγραφιά
ένα βραχιόλι
σταμάτα
Τα πουλιά που κελαηδούν! Τα άκουσα σήμερα-ή μήπως άκουγα τους χτύπους της καρδιάς μου;
του σφυγμούς που χτυπάνε στο κεφάλι μου
στο δικό σου ηλεκτροσόκ
Τα πουλιά παντως κελαηδούν-τραγουδούν, κ γω τα άκουσα.
Πάνω στο σύρμα, ήρθαν, πέρασε ο χειμώνας μας
Ελπίζω η άνοιξη να ανοίξει και εσένα
να ανθίσουν τα χέρια σου αγγίζοντας εμένα
όπως εκείνο το μικρό χαρτί που σου έδωσα, λίγο κίτρινο, με τις μωβ καμπανούλες, θυμάσαι;
Που φοβήθηκα, θυμάσαι; Σε φοβήθηκα, θυμάσαι;
Θυμάμαι:
Εγώ, η πιο μεγάλη
στις δύσκολες στιγμές γινόμουν άλλη
Εγώ, η πιο μικρή
φοβάμαι το δικό σου το φιλί
Ψήλωσα. Το μάντεψες. Ψήλωσε η ψυχή μου.
Για τα πόδια δεν ξέρω, θα σου άρεσαν ψηλά;
Σάββατο βράδυ, έλα να μου πεις, σου είπα που θα είμαι
Και τα μαλλιά βέβαια ψηλά
Όλα ψηλά σου αρέσουν. Ψηλά ιδανικά. Ψηλό φρόνημα. Ψηλή η ψυχή σου.
Μου αρέσει να σε βλέπω ψηλό και στ' αλήθεια να είσαι
Κάτω απ' το πράσινο φως, δεν θα σε φοβάμαι.
Σάββατο, τα πάμε
 Tumblr_miehidpfhj1r1k6ebo1_400_large


Cause you make me feel like 
I've been locked out of heaven
for too long...