Χτες μετά από τόσο καιρό ήταν πράγματι μια υπέροχη βραδιά.
Αστέρια να πέφτουν. Μικρές ουράνιες ψυχούλες να πέφτουν.
Όποιος δεν ξέρει να εκτιμάει τα αστέρια, δεν ξέρει να εκτιμάει την αξία της αρχής και του τέλους. Όλοι από κάπου ξεκινάμε και κάπου θα τελειώσουμε. Και δεν είναι καθόλου μακάβριο αυτό. Είναι απλά αληθινό και κάποτε στην ζωή μας, όλοι πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε
Το φως των αστεριών είναι αυτό που κρύβουμε μέσα μας, ο πολύτιμος εσωτερικός μας κόσμος.
Και αυτός είναι που μας κάνει να τους μοιάσουμε, έστω λίγο.
Όμως τα αστέρια έχουν άλλο μεγαλείο. Από το βασίλειο του ουρανού έρχεται η ώρα να δώσουν και λίγη μαγεία σε εμάς με τις φανταχτερές ουρές που αφήνουν πίσω τους.
Ο ουρανός είναι γεμάτος όνειρα. Όνειρα που δεν θα τολμούσες αλλιώς να κάνεις. Όνειρα άπιαστα, μα και εφικτά.
Για λίγο ξεχνάς και συ ό,τι σε ταλαιπωρεί και το μόνο που σκέφτεσαι και βλέπεις είναι τα ουράνια σώματα να πέφτουν, το ένα μετά το άλλο, άφοβα.
"Ίσως αυτό το μικρούλι να ήταν φίλος του μεγάλου που πέταξε πριν λίγο."
"Μήπως εκείνο δεν ήθελε να φύγει;"
"Λες να καταφέρω ποτέ να πιάσω ένα λίγο πριν πεθάνει;"
Οι απλές και παιδικές ερωτήσεις είναι αυτές που χρειάζονται απάντηση για να φωτίσει η ψυχή ενός ανθρώπου.
Θυμάμαι μικρή που τα βλέπαμε από την θάλασσα. Μια φορά είχε πέσει ένα πάνω στο αυτοκίνητό μας!Δυστυχώς δεν το θυμάμαι καλά, ήμουν γύρω στα 7 χρόνια τότε, μικρούλα.
Κάθε αστέρι είναι μια ευχή. Μια ευχή χιλιοειπωμένη και βγαλμένη από την καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων.
Μια μικρή αγάπη.
Μια αγάπη που χάνεται, που πέφτει.
Μια χαμένη αγάπη.
Ακόμη και τότε όμως μας λούζει στο φως.
Μας θυμίζει πως ακόμη υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια για να κλείσουμε μέσα τους την αγάπη μας!
Μας θυμίζει πως δεν είμαστε μόνοι - κάπου εκεί έξω κάποιος μπορεί να εύχεται το ίδιο πράγμα!
Μας θυμίζει να μην χάνουμε ποτέ, μα ποτέ τις ελπίδες μας!
ΥΓ: Η ανάρτηση αφιερωμένη στον Λευτέρη και το Μαράκι.
Στον 1ο για να μην φοβάται πως θα χάσει την παιδική του πλευρά μεγαλώνοντας Όλα μέσα μας είναι. Όσο συνεχίζεις να τα κοιτάς, θα τα θυμάσαι και θα σε θυμούνται. :)
Και στο Μαράκι με την τόσο μαγική καρδιά της, που μου πρωτοείπε για τα πεφταστέρια. Μακάρι όλοι να ήταν έστω λίγο σαν εσένα.
