Βαλ'το να παίζει.
Έχεις ιδέα πόσο λυπηρό είναι να σου λείπει κάποιος και να γυρνάς στην πόλη την νύχτα σαν χαμένος, να ψάχνεις να τον βρεις παντού; Προχωράω πιο μπροστά απ' όλους με το αρκουδάκι στο χέρι. Ξέρεις, πάω κάπως σαν μεθυσμένη κι ας μην έχω πιει τίποτα. ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; Να σε δω, για λίγο, να σ' αγκαλιάσω... Σε παρακαλώ.Μόνο αυτό. Θέλω να κλάψω, αλλά δεν μπορώ να μου το επιτρέψω αυτό. Είμαι δυνατή. Δεν σημαίνουν τίποτα τα μάτια σου για μένα, ούτε τα μαλλιά σου που πέφτουν στο πρόσωπό σου. Φωνάζω κ γελάω δυνατά μαζί με τον Χ για να δείξω πόσο χαρούμενη είμαι, πόσο ελεύθερη είμαι απο σένα, πόσο δεν σε σκέφτομαι. ΨΕΜΑΤΑ. Μάλλον μοιάζω με τον Τζακ Σπάρροου, λιγάκι, στο περπάτημα. Περνάω απέναντι, στη γέφυρα και βλέπω 2 φίλους και βλέπω ΕΣΕΝΑ ΕΣΕΝΑ ΕΣΕΝΑ να φεύγεις από δίπλα τους. ---Ε Σ Υ--- Υποσχέθηκα να κάνω τόσα πράγματα όταν παρακαλούσα να σε δω, έστω μια στιγμή. Τα υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Μα φεύγω, περνάω απέναντι από τη γέφυρα με τα παιδιά και φεύγω. Και το μόνο που μου μένει από σένα είναι τα μακριά μαλλιά σου να ανεμίζουν καθώς έπαιρνες την στροφή, το βιαστικό "ευχαριστώ" σου και το μακρύ σου παλτό. Νομίζω σε άκουσα να γελάς. Δεν με είδες.
Νομίζω σε άκουσα να γελάς.
