Φόβος-μην αφήσεις τον φόβο να ρίξει τα δίχτυα του πάνω
σου, γιατί, εντελώς ξαφνικά, θα αρχίσεις να φοβάσαι τα πάντα. Θα
φοβάσαι μήπως δεν ξυπνήσεις το πρωί και ακόμα χειρότερα, μήπως κάποιος
που αγαπάς δεν ξυπνήσει. Θα φοβάσαι να περπατάς μόνος στον δρόμο τις
νύχτες, θα φοβάσαι μήπως έγινες σχιζοφρενής, θα φοβάσαι να περπατούν
όσοι αγαπάς μόνοι στο δρόμο τις νύχτες. Ο φόβος σου θα υπερνικήσει ό,τι
καλό έχεις μέσα σου, θα σπείρει την αμφιβολία, την μόνιμη ανησυχία, μια
πρωτόγνωρη δειλία. Θα αρχίσεις άθελά σου να σκέφτεσαι το μέλλον κ απ'
την άλλη το παρόν, πόσες φορές αγκάλιασες εκείνους που μετράνε γιατί
αύριο-φοβάσαι-μπορεί να μην είσαι εδώ πια. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο
να ζεις την στιγμή-το ξέρεις, άλλωστε, η ζωή είναι απρόβλεπτη- αλλά ο
φόβος θα σε κάνει να σκέφτεσαι το μέλλον, να βρωμίζεις την στιγμή. Το
μέλλον θα γίνει ο εχθρός του παρόντος σου και των όμορφων στιγμών του.
Καμία δουλειά, καμία ασχολία δεν θα μπορέσει να σε ξεκολλήσει από τον
επίμονο φόβο σου, την ματαιότητα-τι αξίζει να κάνεις, εφόσον δεν ξέρεις
τι μπορεί να σου συμβεί, τι μπορεί να χάσεις από λεπτό σε λεπτό; Φυσικά
ξέρεις πως η ανθρωπότητα τη μια στιγμή είναι εδώ και την επόμενη στο
χώμα, αλλά ο φόβος που καλλιέργησες μόνος σου έτσι αναίτια, σε κάνει να
αναρωτιέσαι, να φοβάσαι, τι ήταν αρκετό, τι άξιζε πραγματικά να
κάνεις--άξιζε τίποτα; Θα αρχίσεις να φοβάσαι τον θάνατο: είναι φυσικό. Ο
φόβος νικάει. Όταν κάποιος πεθάνει, κάποιος που αγαπούσες, εσύ θα
σκέφτεσαι μόνο τις πικρές λέξεις που ξεστόμισες σ' εκείνον, γιατί ήσουν
πάντα τόσο κακός και αγενής σ' αυτό το άτομο. Ο φόβος σε βύθισε στην
λησμονιά: δεν θυμάσαι πια τις όμορφες λέξεις που κάποτε του είπες. Ο
φόβος είναι μωβ, μια μωβ ομίχλη και έχει μαύρη μπέρτα και πολλούς
φίλους. Η καλύτερή του φίλη όμως είναι η ανησυχία. Η ανησυχία θα σε
επισκέπτεται κάθε βράδυ, θα σου φέρνει δάκρυα στα μάτια, άναρθρες
κραυγές που δεν μπορείς ποτέ να ξεστομίσεις, γιατί αυτός που θα σε
ακούσει θα αρχίσε να φοβάται κι αυτός(για σένα) και ο φόβος θα κερδίσει
άλλον έναν γύρο. Θα σου μοιάζει πιο εύκολο να προσωποποιήσεις τον Φόβο,
να γράφεις γι αυτόν σαν να είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο και πολύ μισητό.
Επίσης, θα 'ναι πολύ ευκολότερο να γράφεις σε τρίτο πρόσωπο, σαν να μη
συμβαίνει τίποτα σε 'σένα, γιατί πολύ απλά δεν θέλεις να νικήσει ο
φόβος, να εξαπλωθεί σε 'κεινους που ενδιαφέρονται για 'σένα. Κανείς δεν
είναι άτρωτος μπροστά στον χειρότερο φόβο του, κανείς δεν είναι τόσο
δυνατός.
There is a light, however,-deep inside, red and so dangerous
you would blind your own eyes. Red. bloody red and it hurts touching it
and you wouldn't even dare look at it. You just have to cuddle it. Think
of yourself as a deep blue lake of emotions, drown in fear. You must
bring the light into the lake, bury it, so that you have that light
whenever you fear again. You think you can't do such thing. The light is
bloody and blinding. But remember-you are The Source, you are The Lake,
you Control the Light and Fear has bigger eyes than you know, weaker
than yours.
BLIND HIM OUT OF YOUR KINGDOM
