Rêves bleus

Κάποτε ήθελα να μιλήσω γι αυτή τη σκιά που μας ακολουθεί μες στην ομίχλη, αλλά μου είναι απαγορευμένο να πω το τέλος μιας ιστορίας που δεν άρχισε ποτέ...

All the while you lit your streets for me,
I cursed the pavement that I walked
All the while you loaned your nights to me,
I was unable to forget.
So I didn’t kiss you like I should
Didn’t grace you like I meant.
Never once did I lay my eyes on you
And all along you saw me cry.

I’m Paris blue, I miss you
I’m not good enough for you Paris blue
I’m no good, I’m no good, I’m no good,
Paris blue.

All the while you shared your heart with me,
I was unfaithful in your bed.
My thoughts drift towards Malibu
Wishing he was by my side
So I blamed you for the rain,
Blamed you for my loss
Maybe once but never twice for you
Oh momon I did you wrong  

Είμαστε καταδικασμένοι να ελπίζουμε. Κάποιοι θα έλεγαν ευλογημένοι.

Δεν αισθάνομαι ευλογημένη. 

Τυλίγω γύρω μου εικόνες μιας πόλης γεμάτης φαντάσματα.

Περπατάω και ξέρω πως αυτό που με ακολουθεί δεν είναι μονάχα μια σκιά-

Είναι όλα τα what-ifs των μοναχικών ανθρώπων

Φώτα και σκόνη και άνθρωποι στριφογυρίζουν σαν τρελό καρουζέλ

και γω καταδικασμένη στην ζάλη

Σε κάθε πρώτο φιλί υπάρχει μια μυστική τελετουργία.

Παίρνεις ένα κρυστάλλινο γαλάζιο ποτήρι και πίνεις.

Το τελευταίο φιλί είναι η θανάσιμη γουλιά

και ερωτεύεσαι μέχρι να σε πνίξει το αίμα 

να φτάσει η καρδιά στο στόμα.

Και μετά ξέρεις τι γίνεται.

Την ξερνάς στο πλακόστρωτο

Όταν πια δεν την μαζεύει κανείς, την παρασέρνει μια αναπάντεχη βροχή...