Κάθομαι στο ύψος της σκάλας που μου δείχνει και πράγματι το παγωμένο σκαλοπάτι μοιάζει μεγαλύτερο εκείνο που είχα διαλέξει μερικά λεπτά πιο πριν. Πλησιάζει κοντά μου, ένα σκαλί χαμηλότερα και στρέφει το σώμα του προς το μέρος μου. Ξαφνικά θυμάμαι ότι τόση ώρα μασουλάω μια σοκολάτα. Κοιτάω τα χέρια μου και έχουν μείνει 4 κομμάτια. Του προσφέρω τα 3 - "Θέλεις;"
"Όχι τώρα. Ίσως αργότερα.", μου απαντάει και τον βλέπω που ανάβει τσιγάρο.
Ξαφνιάζομαι. Περίμενα να δεχτεί την προσφορά μου και πληγώνομαι, μα προσπαθώ να μην το δείξω και ανακάθομαι κάπως πιο απότομα απ' ότι υπολόγιζα. Τα κομμάτια της σοκολάτας πέφτουν απ τα χέρια μου και μου μένει μονάχα το ένα που κράταγα για τον εαυτό μου. Το σφίγγω στη χούφτα μου. Το σφίγγω τόσο πολύ που αρχίζει να λιώνει και να κολλάει στο χέρι μου, μα δε με νοιάζει. Θα του το δώσω αργότερα. Είπε ίσως αργότερα. Πρέπει να του το δώσω. Πρέπει να του δώσω κάτι όμορφο. Ξέρω ότι δεν θα τον πειράξει που είναι στραπατσαρισμένο. Πάντα μπορούσε να δει πέρα από τα ραγίσματα, τις μελανιές.
"Όπως όταν γίναμε φίλοι. Θυμάσαι;", μου λέει.
Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα, αλλά έχω παγώσει από τη συνειδητοποίηση. Σοκολάτα - ήταν το πρώτο όμορφο πράγμα που ανταλλάξαμε. Η πρώτη κοινή εκτίμηση: η σοκολάτα είναι κάτι όμορφο. Δεν μπορώ πια να μιλήσω. Τα δάκρυα καίνε το πίσω μέρος των ματιών μου. Τώρα δεν με κοιτάει στα μάτια. Βγάζει μια τελευταία τολύπα καπνού και την παρατηρεί απορροφημένος. "Ό,τι χάνουμε βρίσκει πάντα τον τρόπο να επιστρέφει σε μας. Κομμάτι κομμάτι. Θυμάσαι που στο υποσχέθηκα;"
"Ελπίζω να είσαι όντως καλά", συμπληρώνει και κατεβαίνει τα σκαλιά για να ψάξει μέρος να σβήσει το τσιγάρο του. Τον παρατηρώ καθώς απομακρύνεται και τα μαλλιά του μοιάζουν πιο πυκνά και πιο ανοιχτό ξανθό απ ότι παλιότερα.
Δεν κάπνιζες ποτέ μπροστά μου. Μου είχες πει κάποτε ότι ανάβεις τσιγάρο όταν η ομορφιά γύρω σου είναι πολύ μεγάλη για να την αντέξεις. Και μένα μου λείπεις. Και ευχαριστώ, μα η ομορφιά σου μου είναι τόσο πολύτιμη που δεν θα άντεχα να την αποβάλλω με τον καπνό από μέσα μου.
*
Muriel Rukeyser — 'The universe is made of stories, not of atoms.'
