"Ξέρεις κάτι; Με κούρασες. Όλες σας με κουράσατε.
Όλες σας με το δήθεν ευγενικό βλέμμα, με το καλά τοποθετημένο χαμόγελο στα χείλη που φωνάζει "Είμαι χαρούμενη και διαθέσιμη να σε ακούσω! Εγώ όλους σας λατρεύω!" FAKE FAKE FAKE BITCHES.
Εσάς με το δήθεν στύλ, που ντύνεστε και καλά σικάτα, που μιλάτε για vintage ή indie ντυσίματα χωρίς καν να ξέρετε από που προήρθε η ονομασία τους.
Εσάς με την "ποιοτική" μουσική που ακούτε, επειδή τυχαία βρήκατε στο youtube 2-3 κομμάτια Ιωαννίδη ή Oasis.
Εσάς που αγκαλιάζετε οοοοοόλες τις συμμαθήτριές σας, χωρίς καν να έχετε περάσει μια δύσκολη στιγμή μαζί. Χωρίς τα δάκρυα σας να 'χουν γίνει ένα. Sorry, αυτοί που θα αγκαλιάσω θα 'ναι άνθρωποι που σημαίνουν κάτι για μένα. Δεν γουστάρω να το παίζω καλή. Δεν γουστάρω αυτή την υποκρισία σας.
Επίσης δεν γουστάρω το όλο γλύκα "Δεν πειράζει, αγάπη μου." όταν ζητάω ένα τυπικό συγγνώμη επειδή σας σκούντησα καθώς περνούσα. ΔΕΝ είμαι η αγάπη κανενός, αντιλαβού; Σε ξέρω κι από χτες; Με ποιο δικαίωμα με λες αγάπη σου;
Δεν γουστάρω να περνάω κάθε μέρα από τα λείζερ-βλέμματα σας για την εντόπιση ή όχι κάποιας μάρκας στα ρούχα μου. Θα αγοράσω αυτό που μου αρέσει, αυτό που το φοράω και δεν με φοράει, αυτό που μπορώ να αγοράσω με τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ λεφτά. Πληρώστε εσείς σαν τις ηλίθιες το ταμπελάκι του σχεδιαστή.
Δεν γουστάρω να παστώνομαι με 5 κιλά μέικ-απ καθημερινώς, να έχω τα μαλλιά μου στην εντέλεια,(μετάφραση: να τα ισιώνω μέχρι να τα κάψω ) , να βάφομαι σαν την λατέρνα πρωινιάτικα.
Οκ; Κάτι που δεν καταλάβατε;
Τέλος δεν γουστάρω να παίζεις μαζί μου γιατί έτσι σου κάπνισε. Εγώ να σου δίνω κομμάτια της ψυχής μου και συ να τα πετάς εδώ και 'κει. Κουράστηκα να πληγώνομαι. Κουράστηκα απ' το άρρωστο παιχνίδι σου. Βρες άλλη κούκλα να παίξεις, οκ αγοράκι μου;
Τέλος.-
Με μεγάλα και σκούρα γράμματα.
