Σας το παραθέτω:
"Σε μια μαγική χώρα, ζούσαν δύο αδερφές. Η Θλίψη και η Οργή. Αυτές οι δύο αδερφές, είχαν γυρίσει όλη την χώρα, μα υπήρχε ένα μέρος που φοβόντουσαν να πάνε όσο κι αν τις έλκυε η ιδέα. Υπήρχε μια λίμνη, που τους έκανε όλους να μαλώνουν. Αυτές δεν το πίστευαν και αποφάσισαν να πάνε να δουν μόνοι τους. Έφτασαν στην λίμνη, έβγαλαν τα ρούχα τους και τα άφησαν έξω. Μπήκαν στην λίμνη, και φυσικά μάλωσαν. Τότε η Θλίψη έπνιξε την Οργή μέσα στο νερό και χωρίς καμία τύψη βγήκε έξω, και φόρεσε τα ρούχα της Οργής και γύρισε πίσω εκεί που έμενε. Και εφόσον φορούσε τα ρούχα της Οργής, κανείς δεν κατάλαβε πως ήταν η Θλίψη και όλοι πίστευαν ότι ήταν η Οργή."
Δείχνουμε τόσο οργισμένοι στους γύρω μας, έτσι; Τόσο θυμωμένοι που τσακωθήκαμε, που μας παράτησαν, που σπάσανε τις υποσχέσεις αγάπης που μας δίνανε κάθε φορά... Αλήθεια, είμαστε τελικά οργισμένοι; Όχι. Θλιμμένοι είμαστε, κρύβουμε την τεράστια θλίψη μας, την ντύνουμε με τα ρούχα της οργής. Η θλίψη μέσα μας έχει πνίξει ήδη την οργή μας... υπάρχει μόνο πόνος. H Θλίψη.
Επιτέλους μπορώ να αγγίξω την μάσκα με την οποία κρύβομαι τόσο καιρό. Μπορώ να δω το ψεύτικο πρόσωπό της στον καθρέφτη.
Κατηγορούμε τους άλλους, προσπαθούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στις πλάτες τους, για να νιώσουμε καλύτερα. Προσπαθούμε να φέρουμε στην ζωή την νεκρή Οργή μας, μα είναι πολύ αργά πια για εκείνη.
Έχουμε φορέσει την μάσκα της οργής, για να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας.
Η ειρωνεία είναι ότι μισώ τα παιχνίδια με τις μάσκες και τελικά φοράω και 'γω μια. So lame once again.
8 σχόλια:
H οργη μας ανθη μου δεν είναι παρά ένας τρόπος άμυνας. Τι θα καταφερναμε άραγε αν πνιγομασταν κι εμεις στη θλιψη; Ναι η οργη σε απομακρυνει απο του άλλους. Αλλά όταν όντως φταινει, η οργη ειναι η κινητηριος δυναμη που θα σε κάνει να σηκωθεις και να παλέψεις. Η οργη πολεμάει, η θλίψη δέχεται παθητικα όσα της συμβαίνουν. Ίσως γι αυτό η οργη κατάφερε να πνίξει τη θλίψη, και όχι η θλίψη την οργη.
Φιλάκια.
Μάρσυ μου,
Έχεις δίκιο όταν λες πως η οργή λειτουργεί σαν αμυντικός μηχανισμός ή πολύ απλά η "μάσκα" που είπα εγώ στην ανάρτηση.
Το θέμα είναι, μπορώ να βγάλω την μάσκα και να παλέψω την θλίψη για να 'μαι ο εαυτός μου και πάλι;
Τουλάχιστον δεν θα υποκρίνομαι και αυτό θα με βοηθήσει.
Φιλιάαα^^
...ποσο αληθεια.:/
Παντως οντως ειναι καλυτερη η θλιψη απο την οργη.Ετσι πιστευω εγω τουλαχιστον.
ΥΓ λατρευω την μουσικουλα που εχεις βαλει.<3
Μαράκι, η μουσική μου θυμίζει παιδικό νανούρισμα γι αυτό και την έβαλα<3
Δεν είναι πως πιστεύω ότι η θλίψη είναι καλύτερη... απλά βαρέθηκα να υποκρίνομαι για πράγματα που δεν θα πρεπε.
Πόσο αληθινό... Τι κρίμα...
Κρίμα για ποια? Την οργή??:Ρ
Και οι 2 τα θέλουν βασικά. :Ρ
Κρίμα που αντί για θλίψη δείχνουμε οργή... Και κρίμα είναι και οι πράξεις μας που βγαινουν απ' αυτό.
Πραγματικά και είναι δύσκολο να το αλλάξουμε αυτό:/
Δημοσίευση σχολίου