Do stars gaze back?

Ένας φιλόσοφος κάποτε ρώτησε:

"Είμαστε άνθρωποι επειδή κοιτάμε τα αστέρια, ή κοιτάμε τα αστέρια επειδή είμαστε άνθρωποι;"

Ανούσιο πράγματι...

***

"Εμάς, μας κοιτάζουν ποτέ τα αστέρια;"

Well now, that's a really good question. ;)

Mona Lisa

Mona Lisa. With the enigmatic smile. Like her, you can't read my mind...



She paints her fingers with a close precision
He starts to notice empty bottles of gin
And takes a moment to assess the sins she’s paid for

A lone speaker in a conversation
Her words are swimming through his ears again
There’s nothing wrong with just a taste of what you’ve paid for

Say what you mean, tell me I’m right
And let the sun rain down on me
Give me a sign, I wanna believe

Woah, Mona Lisa
You’re guaranteed to run this town
Woah, Mona Lisa
I’d pay to see you frown

He senses something, call it desperation
Another dollar, another day
And if she had the proper words to say, she would tell him
But she’d have nothing left to sell him

Say what you mean, tell me I’m right
And let the sun rain down on me
Give me a sign, I wanna believe

Woah, Mona Lisa
You’re guaranteed to run this town
Woah, Mona Lisa
I’d pay to see you frown

Mona Lisa

Say what you mean, tell me I’m right
And let the sun rain down on me
Give me a sign, I wanna believe

Woah, Mona Lisa
You’re guaranteed to run this town
Woah, Mona Lisa
I’d pay to see you frown

Say what you mean, tell me I’m right
And let the sun rain down on me
Give me a sign, I wanna believe

There’s nothing wrong with just a taste of what you’ve paid for

Somehow we keep marching on...

"Τι είναι η ουτοπία;", με ρώτησε.

"Κάτι που όταν το πλησιάζεις ένα βήμα απομακρύνεται δύο,
όταν το πλησιάζεις δύο, απομακρύνεται τέσσερα..."

"Και τότε, τι νόημα έχει;", απόρησε. Φαινόταν στεναχωρημένος.

Το σκέφτηκα για λίγο.
"Σε κάνει να προχωράς."

2011... μαζί σας :)

E: "40.5 για 5 ώρες. Φρίκη."
A: "Ξέρεις πως δεν μπορώ να καταπιώ ούτε το σάλιο μου." Και πραγματικά, εκείνη τη στιγμή πνίγομαι και ταυτόχρονα αρχίζω να γελάω τόσο που στοίχημα πως η φλεγμονή στον λαιμό μου κοκκίνησε κι άλλο. "Αουτς."
E: "Δεν θα 'ταν τέλειο να 'μασταν μαζί έξω και υγιέστατες;"
A: "Χμ, κοίτα, ναι. Αλλά και πάλι μαζί είμαστε τώρα, οπότε σαν εναλλακτική λύση μια χαρά μου φαίνεται. Τραβάμε πολλά ζόρια για παραμονή πρωτοχρονιάς. Είχες κανονίσει κάτι;"
E: "Ναι, για ρεβεγιόν στο σπίτι της Λ. Αλλά εδώ και 5 μέρες, είμαι έτσι."
A: "Περαστικά μας!"
E: "Πολύ φοβάμαι πως θα με πάρει ο ύπνος πριν της 12. Αν ζήσω μέχρι τότε." Χαμογελάω. Μου θυμίζει τα παλιά, που όλα τα αντιμετωπίζαμε με χιούμορ.
Σου πετάω το τηλεκοντρόλ και φυσικά πέφτει κάτω. Κυριολεκτικά σέρνεσαι για να το φτάσεις.
A: "Βάλε Patty! Στο υπόσχομαι, θα φτιάξη η διάθεσή μας. Η συνταγή της γελοιότητας. Θείος Τίτο και τα λοιπά." κουνάω τα δάχτυλά μου σαν εισαγωγικά.

***

Πράξη ένα: το τηλέφωνο με αίμα. Πράξη δύο: το τηλέφωνο με αίμα. Πράξη τρία: Το τηλέφωνο με αίμα. Τι έπαθε το τηλέφωνο; ΚΟΠΗΚΕ Η ΓΡΑΜΜΗ!

Βγάζεις την γλώσσα για το 'ανέκδοτο' και με κοιτάς με ένα κεφάτο ύφος.

E: "Θέλω και 'γω τέτοιον θείο! με σκούφο! ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΨΙΑ ΣΟΥ ΞΕΡΩ ΓΩ. "

Ξεσπάμε σε χαχανητά.

***

A:"[...] και έχει τα πιο όμορφα μάτια στον κόσμο!", αναστενάζω.

E: "Στο είπα, είδες; Τίποτα, τίποτα, δεν θα σας χωρίζει!" μου χαμογελάς τόσο όμορφα που μου 'ρχεται να κλάψω που προορίζεται για 'μένα αυτό το χαμόγελο, που μ' αγαπάς ακόμη μετά απ' όλον αυτόν τον καιρό.

Συνεχίζεις: "[...]γαλαζοπράσινες ματάρες..." αυτή η παύση με κάνει να καταλάβω πως πονάς. Είναι τόσο εύκολο να καταλάβω τι νιώθεις, λες και το γράφεις στο μέτωπο. Πάντα έτσι ήταν, απ' την αρχή. Ήξερα τι ακριβώς χρειαζόσουν και στο έδινα, ήθελα πάντα να λάμπουν τα μελί σου μάτια.
A: "Δεν βλέπω τον λόγο οποιοσδήποτε να αγνοήσει ένα τέτοιο διαμάντι. Μην το αφήσεις να σε πονάει, δεν θέλω."
E: "Μια χαρά είμαιιι..." Το παλιό μας ανέκδοτο- Πάλι γέλια.

***

A: "Με την κουβέρτα νιώθω σαν ταλαίπωρη μεσήλικη γυναίκα. Και με το τσάι."
Εσύ ψήνεσαι στον πυρετό και δεν μου απαντάς. Πέφτεις πάνω μου και με αγκαλιάζεις σφιχτά.
A: "Σταμάτα, σοβαρά, μην με πιέζεις πολύ, νομίζω ότι θα τα βγάλω! ΕΙ! ΕΙΠΑΜΕ ΟΧΙ ΓΑΡΓΑΛΗΤΑ!" Κυλιόμαστε για λίγο στον καναπέ σε έναν ξέφρενο μαραθώνιο γαργαλητού και μετά...*Κρατς!*
E: "Νομίζω πως αυτό ήταν το θερμόμετρο", λες και χώνεσαι κάτω απ' την κουβέρτα αγγελικά.
A: "Στην μάνα σου το 'πες;" Κουκουλωνόμαστε και οι δύο μέχρι το κεφάλι και χαμογελάμε κάτω απ' τα σκεπάσματα συνωμοτικά.

***
E: "Καλή χρονιαααά![...] Θα το στείλω και στις άλλες! Μου λείπουν τόσο πολύ."
A: "[...]Σ'αγαπάω, μικρή. Από 'δω και πέρα θα 'ναι οι χρονιές μας."
E: "Και 'γω. Το ξέρω." Μετά με κοιτάς, κοιταζόμαστε βαθιά στα μάτια και δεν με πονάει τίποτα πια, γιατί είμαστε και πάλι μαζί, πιο κοντά από ποτέ, τόσο κοντά όσο τότε. Και αγαπάμε η μία την άλλη.
***
'07-2011.
Κι όμως είσαι ακόμα εδώ!
Κι όμως όλες είστε ακόμα εδώ, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο.
5 as 1.

Καλή Χρονιά σε όλους, με τα σωστά άτομα δίπλα σας.