Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

2011... μαζί σας :)


E: "40.5 για 5 ώρες. Φρίκη."
A: "Ξέρεις πως δεν μπορώ να καταπιώ ούτε το σάλιο μου."
Και πραγματικά, εκείνη τη στιγμή πνίγομαι και ταυτόχρονα αρχίζω να γελάω τόσο που στοίχημα πως η φλεγμονή στον λαιμό μου κοκκίνησε κι άλλο. "Αουτς."
E: "Δεν θα 'ταν τέλειο να 'μασταν μαζί έξω και υγιέστατες;"
A: "Χμ, κοίτα, ναι. Αλλά και πάλι μαζί είμαστε τώρα, οπότε σαν εναλλακτική λύση μια χαρά μου φαίνεται. Τραβάμε πολλά ζόρια για παραμονή πρωτοχρονιάς. Είχες κανονίσει κάτι;"

E: "Ναι, για ρεβεγιόν στο σπίτι της Λ. Αλλά εδώ και 5 μέρες, είμαι έτσι."
A: "Περαστικά μας!"

E: "Πολύ φοβάμαι πως θα με πάρει ο ύπνος πριν της 12. Αν ζήσω μέχρι τότε." Χαμογελάω. Μου θυμίζει τα παλιά, που όλα τα αντιμετωπίζαμε με χιούμορ.
Σου πετάω το τηλεκοντρόλ και φυσικά πέφτει κάτω. Κυριολεκτικά σέρνεσαι για να το φτάσεις.
A: "Βάλε Patty! Στο υπόσχομαι, θα φτιάξη η διάθεσή μας. Η συνταγή της γελοιότητας. Θείος Τίτο και τα λοιπά." κουνάω τα δάχτυλά μου σαν εισαγωγικά.

***

Πράξη ένα: το τηλέφωνο με αίμα. Πράξη δύο: το τηλέφωνο με αίμα. Πράξη τρία: Το τηλέφωνο με αίμα. Τι έπαθε το τηλέφωνο; ΚΟΠΗΚΕ Η ΓΡΑΜΜΗ!

Βγάζεις την γλώσσα για το 'ανέκδοτο' και με κοιτάς με ένα κεφάτο ύφος.

E: "Θέλω και 'γω τέτοιον θείο! με σκούφο! ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΨΙΑ ΣΟΥ ΞΕΡΩ ΓΩ. "

Ξεσπάμε σε χαχανητά.

***


A:"[...] και έχει τα πιο όμορφα μάτια στον κόσμο!", αναστενάζω.

E: "Στο είπα, είδες; Τίποτα, τίποτα, δεν θα σας χωρίζει!" μου χαμογελάς τόσο όμορφα που μου 'ρχεται να κλάψω που προορίζεται για 'μένα αυτό το χαμόγελο, που μ' αγαπάς ακόμη μετά απ' όλον αυτόν τον καιρό.

Συνεχίζεις: "[...]γαλαζοπράσινες ματάρες..." αυτή η παύση με κάνει να καταλάβω πως πονάς. Είναι τόσο εύκολο να καταλάβω τι νιώθεις, λες και το γράφεις στο μέτωπο. Πάντα έτσι ήταν, απ' την αρχή. Ήξερα τι ακριβώς χρειαζόσουν και στο έδινα, ήθελα πάντα να λάμπουν τα μελί σου μάτια.
A: "Δεν βλέπω τον λόγο οποιοσδήποτε να αγνοήσει ένα τέτοιο διαμάντι. Μην το αφήσεις να σε πονάει, δεν θέλω."
E: "Μια χαρά είμαιιι..." Το παλιό μας ανέκδοτο- Πάλι γέλια.

***


A: "Με την κουβέρτα νιώθω σαν ταλαίπωρη μεσήλικη γυναίκα. Και με το τσάι."
Εσύ ψήνεσαι στον πυρετό και δεν μου απαντάς. Πέφτεις πάνω μου και με αγκαλιάζεις σφιχτά.
A: "Σταμάτα, σοβαρά, μην με πιέζεις πολύ, νομίζω ότι θα τα βγάλω! ΕΙ! ΕΙΠΑΜΕ ΟΧΙ ΓΑΡΓΑΛΗΤΑ!" Κυλιόμαστε για λίγο στον καναπέ σε έναν ξέφρενο μαραθώνιο γαργαλητού και μετά...*Κρατς!*
E: "Νομίζω πως αυτό ήταν το θερμόμετρο", λες και χώνεσαι κάτω απ' την κουβέρτα αγγελικά.
A: "Στην μάνα σου το 'πες;" Κουκουλωνόμαστε και οι δύο μέχρι το κεφάλι και χαμογελάμε κάτω απ' τα σκεπάσματα συνωμοτικά.

***

E: "Καλή χρονιαααά![...] Θα το στείλω και στις άλλες! Μου λείπουν τόσο πολύ."
A: "[...]Σ'αγαπάω, μικρή. Από 'δω και πέρα θα 'ναι οι χρονιές μας."
E: "Και 'γω. Το ξέρω."
Μετά με κοιτάς, κοιταζόμαστε βαθιά στα μάτια και δεν με πονάει τίποτα πια, γιατί είμαστε και πάλι μαζί, πιο κοντά από ποτέ, τόσο κοντά όσο τότε. Και αγαπάμε η μία την άλλη.
***
'07-2011.
Κι όμως είσαι ακόμα εδώ!
Κι όμως όλες είστε ακόμα εδώ, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο.
5 as 1.


Καλή Χρονιά σε όλους, με τα σωστά άτομα δίπλα σας.

11 σχόλια:

Fleur είπε...

Τι γλυκια αναρτηση!
Ευχαμαι να εχεις διπλα σου παντα τα ατομα που θες Ανθη μου!:)
Φιλακιαα!:*

Creepy Dreamer είπε...

Τι γλυκόοοο <3
Πέρασες όμορφη παραμονή :Ρ

Ό,τι επιθυμείς για το νέο έτος... <3


Φιλάκια αγγελένιο :)

Rea είπε...

απο τα πιο γλυκα post που χω διαβασει ever :)

Poisonous είπε...

Τι γλυκό πόστ!
Είσαι πολύ τυχερή που έχεις φίλους κοντά σου σε τέτοιες στιγμές.. Δικούς σου ανθρώπους!
Καλή σου μέρα! :)

Liz είπε...

Φτου, με κάνεις και ζηλέυω. Θέλω κι εγώ τέτοια παραμονή. :Ρ

Χαίρομαι που πέρασες καλά <3
Τα λέμε! ^__^

Sinner είπε...

Fleur,

Σε ευχαριστώ! Καλή χρονιά!

Sinner είπε...

Creepy Dreamer,

Καλή χρονιά, σε ευχαριστώ.

Sinner είπε...

Poisonous,

Το ξέρω! Είναι οι δικοί μου θεοί. ^_^

Φιλάκια γλυκιά μου:)

Sinner είπε...

Rea,

Ohhh thanks<3
να 'σαι καλά, καλή χρονιά να έχεις, το εκτιμώ πολύ!

Sinner είπε...

Σκρουτζάκο μου!!!

Πάντα τόσο κεφάτος να είσαι!! Μια νότα χαράς, ευχαριστώ πολύ! Καλή χρονιά!

Sinner είπε...

Who am I?

Πραγματικά ήταν από τις πολύ όμορφες παραμονές... και ας ήμουν άρρωστη. Ευχαριστώ καλή μου<3
Φιλάκια!