Ξύλινες λέξεις, μέσα σε σε ξύλινες εκθέσεις από ξύλινες ιδέες, ξύλινων ανθρώπων

Θέλω να εκφραστώ. Να νιώσω αυτό που γράφω, να πιέσω το γραπτό μου και να μου απαντήσει:

"Ναι, είμαι δικό σου.
Ναι αυτά τα τσαπατσούλικα γράμματα, είναι κι αυτά ολόδικά σου, σου ανήκουν, δείχνουν σαν εσένα
Ναι, αυτές οι ιδέες, είναι αποκλειστικά δικές σου.
Τις πιστεύεις, τις μυρίζεις, τις νιώθεις εκεί μέσα.
Ναι, είμαι δικό σου δημιούργημα.
Έχω τα δικά σου λάθη.
Τις δικές σου αξίες.
Είμαι εσύ.
Είμαι οι σκέψεις σου.
Είμαι ΕΣΥ."

Ξύλινα, όλα γίνονται ξύλινα.
Ξύλινα μαθαίνεις τι να γράψεις, ξύλινα να το εκφράσεις στο γραπτό.
Ξύλινο γίνεται το μυαλό σου, ξύλινοι μπαίνουν οι βαθμοί.
Το ξύλινο γραπτό σου δεν είναι αρκετά ξύλινο;
Ξύλινοι άνθρωποι σου φτιάχνουν ένα ακόμη πιο ξύλινο μέλλον.

Που να βρεις στις μέρες μας έναν λιγότερο ξύλινο άνθρωπο, έναν "ανοιχτόμυαλο διορθωτή"! Ξύλινες εποχές!

"Κλείστε τα μάτια σας. Μαζοποιηθείτε. Αυτό επιβάλει μια ξύλινη Παιδεία για να μην γίνουν ξύλινα τα όνειρά σας.
Απαγορεύονται οι πρωτοβουλίες, οι απόψεις!
Όλοι να 'μαστε το ίδιο ξύλινοι, μέσα από ξύλινες διαδικασίες.
Βραβεία για τον πιο ξύλινο! Βαθμός! Μπράβο!"

Ξύλινες καρδιές μας φτιάχνουν.
(Ξύλινα τα φέρετρα, για ξύλινους ανθρώπους)
Όχι
οχι
όχι

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!