The unpopular opinion: Το καλοκαιράκι

φοβερή φωτογραφία, δε διαφωνώ, αλλά...

Ποτέ δε μου άρεσε το καλοκαίρι.
Είναι η εποχή που όλα χαλαρώνουν. Ο χειμώνας αντιθέτως, συσφίγγει τις σχέσεις των ανθρώπων. Μόλις βγάλεις τον χειμώνα μετράς τις αλήθειες που σου έμειναν, τους ανθρώπους που το αποφάσισαν κι έμειναν. Δεν χωράνε οι κάλπες το χειμώνα. Τον χειμώνα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο για να επιβιώσουμε. Το καλοκαίρι απλά δοκιμάζουμε-πηδάμε σαν άλλες μέλισσες από άνθος σε άνθος. Literally.
 Το καλοκαίρι είναι για τους όμορφους, ξέγνοιαστους και ακομπλεξάριστους ανθρώπους που χωρίς ενδοιασμούς αποχωρίζονται ένα-ένα τα ρούχα τους και εκθέτουν το απαλό τους δέρμα στην χάρη του ζεστού, καλοκαιρινού ήλιου. Για τους υπόλοιπους, κάτι ανθρώπους σαν και μας το καλοκαίρι είναι υπερβολικά ζωηρό και φασαριόζικο. Θυμίζει ορδές από τουρίστες, Έλληνες και αλλοδαπούς, να κατεβαίνουν με τις σαγιονάρες τους στις παραλίες, να αραδιάζουν πετσέτες, ψάθες και κάθε λογής πλαστικό ή/και φουσκωτό αξεσουάρ και να βουτούν τα ξαναμμένα κορμιά τους στο αλμυρό νερό. Μας θυμίζει επίσης πολύ το φαινόμενο "ρακέτες"- δεν χρειάζεται να επεκταθώ. Μια λέξη θα πω σχετικά και θα καταλάβετε όλοι περί τίνος πρόκειται: "Συγγνώμη"!
 Το καλοκαιράκι είναι για εκείνους που είτε τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, είτε αποφασίζουν να αφήσουν ό,τι αμφιβολία έχουν γι αυτόν, για τον ερχόμενο χειμώνα. Η εποχή αυτή προσφέρεται εξίσου για ταξίδια, άρα προϋποθέτει γερά νεύρα και πορτοφόλια. Με την εικόνα μου δεν έχω εξοικειωθεί, λεφτά δεν έχω, οπότε προτιμώ άλλες, όχι τόσο πολυδάπανες εποχές, πιο συγκροτημένες με ρούχα που δείχνουν λιγότερο δέρμα.
Η ιδέα αχαλίνωτων, εκτός ορίων, χύμα, θερινών διακοπών δεν με ελκύει μέχρι σήμερα. Δεν έχω μάθει πως είναι. Το καλοκαίρι με  πνίγει η μοναξιά, η ματαιότητα και φυσικά η μιζέρια ενός ατόμου με μικρό κομπόδεμα που γύρω του όλοι ταξιδεύουν σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας και ενίοτε του εξωτερικού.
 Το επιχείρημα του περισσότερου ελεύθερου χρόνου, είναι αληθές. Ωστόσο, δεν χρειάζομαι τις διακοπές σαν δικαιολογία για να ασχοληθώ με τις δραστηριότητες που με γεμίζουν. Αρνούμαι όμως να αυτοεπιβάλω στον εαυτό μου τον ψυχαναγκασμό της παραλίας. Δεν χρειάζεται να λιάζομαι σε μια παραλία για να περνάω καλά, αλλά δεν μπορώ να διαθέσω τα αντίστοιχα χρήματα για να περάσω εξίσου καλά σε μια πόλη.
Ποτέ δε μου άρεσε το καλοκαίρι, αλλά δε το μισούσα κιόλας.
Πλέον νιώθω μια κάποια αποστροφή προς αυτή την εποχή και έχω επιλέξει έναν ιδιόρρυθμο ρόλο για τον εαυτό μου: όπως στον πασίγνωστο μύθο του Αισώπου, έτσι και στην καλοκαιρινή μου ρουτίνα έχω αποφασίσει να είμαι ο μέρμηγκας που απρόσκοπτα εργάζεται και μαζεύει δυνάμεις για να επιβιώσει τον χειμώνα, ενώ ο απερίσκεπτος τζίτζικας γλεντάει και τραγουδάει.

Μπορεί κανείς βέβαια απλά να υποθέσει πως έχω θέματα ψυχολογικής φύσεως.
Either way, τα λέμε μόλις ξεκινήσω να μετράω αντίστροφα για το φθινόπωρο. ή όταν αποφασίσω πως το καλοκαίρι δεν είναι η πιο υπερεκτιμημένη εποχή του χρόνου και κλέβει δόξα από τις υπόλοιπες.
Μαντέψτε πιο από τα δύο είναι πιο πιθανό.