Οι άνθρωποι πάντα έφευγαν, πάντα φεύγουν πάντα θα συνεχίζουν να φεύγουν.
Αναρωτιέμαι αν θα ήταν εφικτό να κλειδώσουμε κάποιον μέσα σε έναν τέλειο γυάλινο κόσμο, σε ένα μικρό ροζ σύννεφο, τι θα γινόταν; Σίγουρα η τέλεια ζωούλα του δεν θα τον συνάρπαζε για πάντα και θα έφευγε, ψάχνοντας λίγο πόνο, ενώ εμείς φεύγουμε για να τον γλιτώσουμε...
Μέσα σε ένα τρένο είμαστε όλοι ίδιοι, όλοι ξένοι. Ξένοι ανάμεσα σε ξένους, ξένοι που φεύγουν. Ίσως αυτό να 'ναι που σε βοηθάει όταν φεύγεις μακριά... Εκείνους δεν τους νοιάζει, γιατί είναι ξένοι, εσένα δεν σε νοιάζει γιατί όταν πονάς ο ίδιος σου ο εαυτός σου φαίνεται ξένος. Απλά θέλεις να σε αφήσουν ήσυχο, να μην ασχολούνται μαζί σου, να ξεχάσεις... Και αυτό το τρένο που σε τραβάει κάπου αλλού, σου τα δίνει όλα αυτά, σε αφήνει να παλέψεις με τα κύματα στην μαύρη άβυσσο της ψυχή σου.
Το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Θέλεις να μείνεις εκεί για πάντα. Σε αυτό το τέλος. Σου φαίνεται αδύνατο να υπάρχει κάτι παρακάτω, όλοι ξέρουμε πως αυτό επιζητούσες από την αρχή... ένα τέλος. Θες αυτή γραμμή να τελειώνει εκεί, τίποτα άλλο μόνο το τέλος... Δεν βλέπεις το νόημα να υπάρχει κάτι μετά. Αλήθεια υπάρχει; Το ταξίδι τελείωσε, έτσι μου 'πανε, σκέφτεσαι.
Δυστυχώς για σένα, αυτό το ταξίδι τελείωσε.
Ευτυχώς όμως που πάντα υπάρχει ένα νέο τρένο να σε πάει παρακάτω... ίσως να 'χεις και παρέα πια. :)
People always leave. But sometimes, they choose to leave together.
Ψιτ, εσύ, με ακούς εκεί πέρα;
Κάθε τέλος και μια νέα αρχή...
10 σχόλια:
Μερικές φορές απλά μπαίνουμε στο τρένο και χωρίς να ξέρουμε που οδηγεί απαραίτητα το αφήνουμε να μας οδηγήσει.
Απλά αναρωτιέμαι..Κι αν εμείς φτιάχνουμε τις ράγες για το τρένο μας?
Πάντως έχεις δίκιο συνήθως είναι ωραίο να ταξιδεύεις με παρέα.Άλλες φορές πάλι όχι. Εξαρτάται με το ταξίδι.
Και ναι κάθε τέλος είναι απλά η αρχή. Αέναος κύκλος.
Καλημέρα Ανθή μου!
Τα λέμε!
Απλά άσε το τρένο να σε πάει όπου εκείνο θέλει... Δε νομίζω να έχεις τίποτα να χάσεις...:)
Ευτυχώς (ή δυστυχώς) κάθε τέλος είναι και μία νέα αρχή... Το θέμα είναι το πως το ονομάζεις. ;)
Καλησπέρα. ^^
Αχ την αγαπησα την αναρτηση αυτη<3
Οντως καθε τελος ειναι μια καινουργια αρχη ειτε αυτο μας αρεσει ειτε οχι.
Αλλα πιο ωραιο θα ηταν στην καινουργια αρχη να εχεις και καποιον κοντα σου.:D
Φιλακια αζεφουλα:*
ΥΓ Την πανω εικονα την εχω εδω και δυο εβδομαδες φοντο στο κινητο μου.:D <3
Αχ καλη μου! Τα λογια σου μπηκαν μεσα στην καρδια μου!
Και να φευγουν, μενουν παντα στις ψυχες μας εστω και υποσυνειδητα!!
Μαρουλοφιλακια!!
Λάζαρε;
Με έβαλες και 'μένα σε σκέψεις. Μήπως τις ράγες τις φτιάχνουμε μόνοι μας, ανάλογα με εκεί που μας ταξιδεύει η θέληση της καρδιάς μας κάθε φορά;
Φιλιά:)
Ρέα μου,
Ναι μερικές φορές αρκεί να αφεθείς απλά και όπου σε βγάλει!
ίσως υποσυνείδητα να ξέρουμε πως αν αφεθούμε εκεί που θα μας βγάλει, θα 'ναι το σωστο μέρος.
Τα λέμε^^
Μαράκι πραγματικά τι ευχάριστη σύμπτωση :D
Είναι κοινή ομολογία. People always leave. Μόνοι ή με άλλους μαζί τους. ^^
Μαρουλάκι σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!! :D
Θυμόμαστε τα χαρούμενα τρένα, πλοία, διαδρομές... αλλά και τα άσχημα, μην ξεχνάμε πως μας οδήγησαν σε έναν άλλο σταθμό, ίσως στο πιο χαρούμενο ταξίδι της ζωής μας. :)
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΟΜΟΡΦΟ ΣΤΑΘΜΟ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΘΕ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΜΕ ΟΣΑ ΚΑΛΑ Η ΑΣΧΗΜΑ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ.ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΡΦΟΥΣ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
Σκρουτζάκο σε ευχαριστώ για όλες τις ευχές!! Να 'σαι καλά!!
Πολύ ωραία τα είπες, κρατάμε πάντα και ΜΟΝΟ τους όμορφους σταθμούς.
Καλό μήνα!
Δημοσίευση σχολίου